Ես սպասում եմ գարնանը որ սիրուն ծաղիկները ծաղկեն,նույնիսկ այն ժամանակ, երբ ձմեռը դեռ չի ավարտվել, բոլորը արդեն սկսում են սպասել Գարնանը։ Դրսում դեռ ձյուն է փռվում, բայց արդեն զգացվում է, որ Գարունը մոտենում է։ Երբ Գարուն գա, ամեն ինչ կփոխվի։ Ծաղիկները կբացվեն, ծառերը կանաչեն, մենք էլ ավելի շատ ժամանակ կունենանք խաղալու։Ես, օրինակ, ամենից շատ սպասում եմ, որ ծառերի վրա ցոգոլներ կաճեն։ Ես սիրում եմ ցոգոլներ ու ուզում եմ շուտ ուտել։նաև ես շատ եմ ուզում գնալ տատիկիս մոտ։ Նա միշտ շատ լավ բաներ է պատրաստում, և ես սիրում եմ նրա պատրաստած սուպերը։ Երբ ես նրա մոտ եմ, մաքուր օդ է, միշտ հետաքրքիր է։

Задание 2. Напишите глаголы в скобках в форме настоящего времени.

1. Кто (знать) знает это слово? 2. Он (рассказывать) рассказывает о своей поездке в Германию.3. Ты (работать) работаешь в школе. 4. Где вы (отдыхать) отдыхаете летом? 5. Мы (читать) читаем по-русски. 6. Вы меня хорошо (понимать) понимаете? 7. Она часто (слушать) слушает эту группу. 8. Я (заканчивать) заканчиваю писать сочинение. 9. Где ты (покупать) покупаешь фрукты и овощи? 10. Мои родители часто (посещать) посещяют театр.

Задание 3. .Запишите данные в скобках глаголы в прошедшем времени.

 Тигр вдруг (убежать) убежал. Рысь долго (спать) спал. Дельфины (плавать) плавали в дельфинарии. Котёнок (прыгнуть) прыгнул со скамейки. Заяц (сидеть) сидел в орешнике. Волчица грозно (зарычать)зарычала . Охотник (стрелять) стрелял метко. Зверь (испугаться) испугался. Медведица (спрятаться) спряталась в кустарнике. Звуки (слышаться) стышался издалека.

Задание 4. вставьте вместо точек глаголы ножного вида в прошедшем времени.
1. а) Накануне вечеринки Лена целый вечер готовила угощение для свойх друзей. б) Всем гостям очень понравился пирог который она приготовила (готовить-приготовить)
2. а) Андрей 3 года учился китайскому языку. б) Миша научился читать когда ему было 6 лет. (учитсья-научиться)
3. а) Роман «Евгений Онегин» написал А.С. Пушкин. б) Вчера на занятии по грамматике мы написали контрольную раьоту (Писать-написать)
4. а) Исаакиевский собор строил 40 лет. б) Исаакиевский собор построил архитектор Монферран.(строить-построить)
5. Саша долго учился плавать а его сестра научилась плавать за несколько дней. (учиться-научиться)
6. а) У дедушки болела нога и он ходил очень медленно. б) До леса туристы доходили за полчаса. (идти-дойти)
7. а) Стихотворение было очень длинное, Петя учил его целый час. б) Мы уже выучили все новые глаголы, которые узнали на прошлом уроке по разговору. (учить-выучить)
8. а) Обычно Сергей уходил домой в 6 часов вечера. б) Вчера у Сергея на работе было собрание и он ушёл только в 8 часов. (уходить-уйти)
9. -Таня, что ты делала в прошлое воскресенье?- В воскресенье мы ездили за город. Мы весь день гуляли (гулять-погулять) по лесу собирали (собирать-собрать) грибы и ягоды.- И много грибов набрали (набирать-набрать)? Да, в этом году в лесу очень много грибов, мыпривезли (привозить-привезти) домой целую корзину.
10. а) На сореснованиях по бегу спортсмен пробежал 100 метров за 10 секунд. б) Преступник долго бегал стараясь скрыться от полиции. (бежать-пробежать)

Я Габи и я вам расскажу про мой лагерь.
я проводила лагерь с мойми лутчими друзьями.
с Арегом с Моникой и с Машей они мой самые лутчшие друзя
Мы шли в разные места например на каток или с севаберд, мой лагерь я провела с удовольствием, особенно с Арегом я его немного побила по дружески но не чего :), мы рассказывали страшнные истории и т.д, все пугались а я нет :)))) рассказывали свой сны и веселились очень сильно.

я бы хотела что-бы лагерь посторилсья еще на 2 месяца

Ես ձեզ կպատմեմ իմ ճամբարի մասին, իմ ճամբարը ես անցկացրել եմ ընկեր Թամարայի հետ, նաև մենք ճամբարում տարբեր տեղեր եինք գնացել․
Օրինակ․
1․/://tharutyunyan.wordpress.com/2025/01/23/%d6%84%d5%a1%d5%b2%d5%a1%d6%84%d5%a1%d5%b5%d5%ab%d5%b6-%d5%a9%d5%a1%d6%83%d5%a1%d5%bc%d5%b8%d6%82%d5%b4%d5%b6%d5%a5%d6%80/
2․https://tharutyunyan.wordpress.com/2025/01/29/%d5%a1%d5%b5%d6%81-%d5%bd%d5%b8%d6%82%d5%b6%d5%a4%d5%b8%d6%82%d5%af%d5%b5%d5%a1%d5%b6%d5%ab-%d5%a1%d5%b6%d5%be%e2%80%a4%d5%a9%d5%a1%d5%bf%d6%80%d5%b8%d5%b6/
Ինձ շատ դուր եկավ ճամբարը ընկերներիս հետ, շատ կուզենայի, որ ճամբարը լիներ ևս մեկ ամիս։

Մայրենի
Գործնական աշխատանք, 6-րդ դասարան
Հրանտ Մաթևոսյան: Հացը
Պառավ ձին: Լև Տոլստոյ, 6-րդ դասարան
Առաջադրանք գրքից, 6-րդ դասարան

Անտառի եզրին աճել էր երկու ջահել եղևնի։ Մեկը գեղեցկուհի էր դարձել.կանգնած է սլացիկ, խիտ սաղարթ հագած, հպարտ` գագաթից մինչև գետին։ Մյուսը` նրա ընկերուհին, համեստորեն մի կողմ էր քաշվել։ Նա գեղեցիկ չէր , ճյուղերը այս ու այն կողմ էին ցցված, ծուռ բուն ուներ։ Հպարտ էր գեղեցկուհին ու մտածում էր, որ իրենից ավելի լավն ու գեղեցիկը չկա աշխարհում։
Եկավ ձմեռը։ Անտառ եկան մարդիկ` փայտ տանելու և կտրեցին ծուռտիկ  ծառը։ Այդ ժամանակ  գեղեցիկ եղևնին չարակամ ասա

— Ահա, տեսնում ես, ես այդպես էլ գիտեի`  նրանք ցանկանում էին կտրել քեզ։ Նրանք չէին համարձակվի անգամ ձեռք տալ ինձ, ես ողջ անտառի զարդն եմ։

— Կապրենք , կտեսնենք, — ասաց անշուք եղևնին, — ժամանակը ցույց կտա։
   Եվ ժամանակը ցույց տվեց։ Նոր տարուց հետո նրանք հանդիպեցին աղբանոցում։ Հպարտ գեղեցկուհին սկսեց արտասվել և բողոքել ընկերուհուն մարդկանցից, որոնք  իրեն կտրել են տոնի համար, ապա դեն նետել։
Ծուռտիկ եղևնին պատասխանեց նրան.

— Դու իզուր ես զայրանում։ Պետք է կանխատեսեիր այդ։ Աշխարհում ուրիշներին օգտակար լինելուց հաճելի  և ազնիվ բան չկա։ Բողոքում ես, որովհետև հիասթափվել ես։ Դու այնպիսի մեծ կարծիք ունեիր քո մասին, այնպես էիր հպարտանում քո գեղեցկությամբ, որ երբ հույսերդ չարդարացան, դու հիասթափվեցիր և տխրեցիր։ Իսկ ես փորձում եմ ամեն ինչի շուրջ մտածել և հասկանում եմ, թե ինչ պետք է լինի, և ինչ կարող է  պատահել։  Այդ պատճառով ստիպված չեմ հիասթափվել և հենց դրա համար էլ երջանիկ եմ։
— Դու՞, երջանի՞կ, դու տգեղ ես , պառկած ես աղբանոցում ու երջանիկ ե՞ս, — բղավեց գեղեցկուհին։

— Այո,- հանգիստ շարունակեց  եղևնին,- այն ժամանակվանից, երբ ինձ կտրեցին, ես չէի դադարում օգտակար լինել։ Ինձ կանգնեցրել էին փողոցում` որպես ուղենշան։ Ես մյուսների հետ ցույց էի տալիս մարդկանց ճանապարհը, ինձ երջանիկ էի զգում, հիմա էլ ավելի երջանիկ եմ։

— Ու այդ ինչի՞ց – անվստահությամբ  հարցրեց գեղեցիկ եղևնին։

— Մեր կողքով անցնում էին շատ մարդիկ, բայց մի տղա ամեն անգամ կանգնում էր հանգստանալու իմ կողքին։ Ամեն օր  հետևում էի նրան, թե ինչպես էր նա  քաղաքից գալիս, և սպասում էի, թե երբ է հասնելու ինձ, որ հանգստանա ճանապարհից։ Մենք ընտելացել էինք միմյանց, ընկերացել էինք, ես տեսնում էի նրա ժպիտը, ուրախանում էի նրա հետ հանդիպումներից։ Ես երջանիկ էի։
— Այնպես կուզենայի լինել քո տեղը։ Այժմ ինչի՞ս է պետք այս գեղեցկությունը։ Չնայած  նախկինում էլ այն ոչ մեկին օգուտ չէր բերում …
— Նայիր, — ընդհատեց նրան ծուռտիկ եղևնին, – ահա գալիս է այդ տղայի հայրը։
Տղամարդը, տեսնելով եղևնիները, մտածեց. «Շատ լավ է։ Միանգամից երկուսը։ Երևի բավական է վառարանը վառելու համար»: Այն տունը, ուր նա տարավ եղևնիները, երկու օր է` չէր ջեռուցվում, իսկ տղան հիվանդ պառկած էր անկողնում։
— Այժմ տաք կլինի, — ասաց հայրը`  պոկելով գեղեցիկ եղևնու ճյուղերը։ Ծուռտիկ ընկերուհին լսեց, թե ինչպես գեղեցկուհին  շշնջաց.
— Վերջապես, վերջապես ես էլ եմ երջանիկ …

Հարցեր և առաջադրանքներ:
1. Նկարագիր եղևնիներին: Մեկը սիրուն գեղեցիք խելաքի․ Մյուսը գեշ ։
2. Բնութագրիր եղևնիներին:մեկը հպարտ, վստահ: Մյուսը խոհեն համեստ։
3. Ի՞նչ է երջանկությունը ըստ եղևնիների: Լինել գեղեցիք, մյուսի համար
4. Ի՞նչ է երջանկությունը ըստ քեզ:

5. Ընդգծված հատվածից դուրս գրիր ինչպիսի՞ հարցին (ածականներ) պատասխանող բառեր:

Գոյական
1. Առանձնացրու անձնանիշ և իրանիշ  գոյականները` ինչ և ով հարցին պատասխանող բառերը:

անձնանիշ-գնդապետ,եգիպտացի, կառապան, թիզ, թզուկ, ուղևոր, վիրաբույժ, հնդկացի հնդկացորեն, հայ, դերասան, հացթուխ,խոհարար,հետախույզ:

իրանիշ-Գունդ, գնդացի,հնդկացորեն , ձիակառք, վաճառատուն, վաճառական, ուղեվարձ, վերելք, Հայաստան, դերբայ, հացաբույս,խոհանոց, լրագիր, հետևանք:

2. Առանձնացրու թանձրացական և վերացական գոյականները:
Թանձրացական — երամ, վերարկու, ճաշ, ծխախոտ, երաժիշտ, քար, ծառ, հուշարձան, նկար, դասագիրք։ Վերացական — հույս, կասկած, պատիվ, ճաշակ, կարոտ, գութ, նախանձ, բնավորություն, արձագանք, հուշ, վախ, բողոք։:

4.Ածանցների օգնությամբ հասարակ գոյականները դարձրու անձնանուններ:
Լույս-լուսին, լեռ-նակ, գառ-նիկ, թագ-թագուհի, նազ-նազենի, վարս-վարսիկ, վարդ-ուհի, ցող-իկ, արծիվ-, սաթ-ենիկ, խաչ-իկ:
Օրինակ՝ լեռ-Լեռնիկ, Լեռնուհի:

5.Առաջին շարքի գոյականների հոմանիշները գտիր երկրորդ շարքում և գրիր կողք կողքի:
ա. սարսափ-ահ, ավարտ-վճիր, գրոհ-սարցակու, տանջանք-տառապանք, ծիծաղ-քրքիչ, որոշում-որոշել:
բ.  հարձակում, տառապանք, քրքիջ, ահ, վճիռ, վերջ:

ա. հոտ, բողոք, հռչակ, ցավ, վախ, զայրույթ-:
բ.   համբավ, կսկիծցասում, գանգատ, բույր, երկյուղ:

6.Յուրաքանչյուր շարքից վերցրու մեկական գոյական և կազմիր վեց բարդ գոյական:

ա. գիր, քաղաք, ծով-ծովանկար, որս, լեռ-լեռնաշղթա, զարկ-զարերամ:
բ.  նկար, շղթա, սեղան, երակ, պետ, գող:

ա. մայր-մայրապետ, պատկեր-ավազակախում, ավազակ, ճակատ-ճակատամարտ, գինի, պար-պարատուն:
բ.  սրահ, մարտ, գործ, խումբ, պետ, տուն:

7. Առաջին շարքի գոյականներից և երկրորդ շարքի վերջածանցներից հնարավոր բոլոր տարբերակներով կազմիր ածանցավոր գոյականներ:
ա. արհեստ-արհեստավոր, խմոր, թագ-թագավոր, գազան-գազանանոց, հավաք, հեծանիվ, որս-որսորդ, զինվոր-զինվորական, դատ, ճանապարհ, բառ-բառարան, ներկ-ներկարան, առևտուր-առևտրական, երշիկ-երշիկեղեբ, խորհուրդ-խ:
բ.  -անոց, -ական, -արար,- որդ, -ավոր, -արան, -եղեն:

8.Տրված գոյականների հոլովված ձևերը դարձրու ուղիղ:
Երկնքի-երկինք, ծերունու, տան-տուն, քրոջ, տարվա, առվի, մարդու, խմբում, սրտից-սիրտ, մոր-մայր, ծաղկով-ծաղիկ, փշատենու-փշատենի, գարնան, կավճով-կավիճ, վծտից-վի, մանկության, պատվով-, տիրոջ-տեր, շարժման-շարժում, ամուսնում թփի-թուփ, արյան, հաշվից-հաշվի, աշնան, անկյան-անկյուն, կնոջից, քեռու-քեռի, որդու, ձյան-ձյուն, ձկան, գրկից, աղավնու, գրքում-գիրք շան-շուն:
Օրինակ՝ երկնքի-երկինք, ծերունու-ծերունի:

Доктор Айболит лечит (кого?) поросёнка-волка-мишку-жирафа.

Доктор Айболит лечит (кого?) утенка-щенка-обезьяну-котенка.

Что видит во сне мадвежонок? Малину-мёд-воздушные шары-грибы-яблоко-самокат.

Что нарисовал мальчик? дом-белку-ракету-ёжика- грушу-слона

.

Երեխան արդեն հասնում էր դպրոցին։ Վազքից արդեն անցել էր քելքի։ 

Վախենում էր գլուխը վեր առնի՝ դպրոցը տեսնի սպասվածից հեռու։ Նաև թիփին աչքերին էր խփում, և երեխան գնում էր՝ փալաս կեպին աչքերին քաշած։

Դպրոցին, փաստորեն, հասել էր, մնում էր հասնի շեմին։ Չորս պատերի ապահովության հեռանկարից արդեն տաքանում էր։ Կամ լավ թմրել էր։ Այդպես գլուխը կախ գնալու դեմ էր առնելու դռանը և իրեն հաճելի անակնկալ էր մատուցելու։

Երեխան այնքան էր ինքն իրեն ապավինել, այնքան էր մտել ինքն իր մեջ, որ մրմռացող ոտքերը այլևս իրենը չէին։ Նա արդեն ոտքերին օգնել չէր կարող և ճիշտը դրանց գոյությունը ուրանալն էր։ Եթե ոտքերը իրենը չեն, ուրեմն ցավն էլ իրենը չի, խորամանկում էր երեխան։

Ձեռքից եկածը արել էր. գուլպայի ծակ թաթը ձգել, ոտքի տակ էր դրել, ոտքին մեծ, պոռթած կոշիկների ներսը դարման ու քուրջ էր խցկել, ձեռքն ընկածով կապոտել էր, բայց կարծես բան արած չլիներ։ Սառած, անզգալի, պրոտեզի վրա քաշած կոշիկի նման, ուրիշի ոտքին եղածի նման անհաղորդակից կային ու տարօրինակ էլ էր, որ հետը գալիս էին։ Այսինքն, առաջն ընկած գնում էին։

Երեխան հասավ դռանը ու դուռը չբացած՝ ներսում էր… Դուռը դեմ ընկավ, ու երեխան ցրտից ոտքից գլուխ դաղվեց։ Ուրեմն, դեռ ներսում չէր։

— Հարութ քեռի,— կանչեց,— սառա, Հարութ քեռի։

Երեխային թվաց հեռվի՜ց, դանդաղ, միջանցքով գալիս են։ Գալիս—չեն հասնում։ Դռան դեմ անակնկալի եկած երեխան անպաշտպան էր։ Այդքան չզգալու տված ցուրտը, այդքան իրենից վանած, արհամարհած ու չարացած ցուրտը մեկեն, վրիժառու խփել էր երեխային։ Կամքը հաշվարկված էր որոշակի տարածության, որոշակի ժամանակի համար և հիմա իր գործը արել՝ վերացել էր։ Սառնամանիքի դեմ նոր խաղ սկսել չէր լինի, և կամազուրկ մարմինը ցրտի բերանը տված՝ երեխան տղամարդավարի մղկտում էր։ Ու ամեն պահ ներսում հայտնվելու հույս ուներ։

Դռան փեղկը հույսով ետ գնաց ու դխկոցով դեմ առավ նիգին։

— Էսքան շուտ ո՞ւր ես եկել, այ լակոտ։

Հանգը այնպես չէր, թե՝ այ որդի, բա դու մեղք չե՞ս, բա դու քուն ու դադար չունե՞ս… Ձայնը քնահարամ եղած հարբածի չարություն ուներ, բայց երեխան չարությունը բիձու փնթփնթոց հասկացավ։
Լավ մարդուն նեղություն տալու համար երեխան մեղավորություն զգաց և արդեն որպես ներս մտած՝ բացատրեց, արդարացավ.

— Հարութ քեռի,— ասաց,— վազելով եմ եկել՝ շուտ հասա։

— Իմ գործը չի, Ավագը կարգադրել է չթողնեմ։

Երեխան կարծեց լավ չարդարացավ։

— Ավագը չի իմանա, Հարութ քեռի, կմտնեմ նստարանի տակ։

— Գնա ձեր թախտի տակ մտի,— ասաց։

Երեխան կարծեց հոգու հետ խաղ են անում։ Կարծեց հետագա վայելքն են ձգելով քաղցրացնում։

— Ավագը իմ մոր քեռու տղեն է, Հարութ քեռի, բաց արա։

— Գնա, գնա,— ասաց,— մի անգամ էլ ետ վազի արի՝ ժամը կգա։

Երեխան առաջին պահ չհավատաց, բայց հեռացող ոտնաձայնը իրոք հեռանում էր։ Երեխայի խելքը մտավ, որ, ուրեմն, ճիշտը տուն գնալ—դառնալն է։ Եթե դուռը չեն բացում, ուրեմն ճիշտը դա է, ու իր լավն են ուզում։ Բայց բուքը, մութը, բքից սսկված, տեղները չմատնող շները… Երեխան դպրոցի մատույցներում ձեռքի փայտը վախի հետ շպրտել էր՝ ո՞նց գտներ։ Հետո, ախր, ո՞նց կարող էր տուն գնալ—դառնալը ավելի հարմար լինել։ Իսկ եթե հարմար չէ, դուռն ինչո՞ւ չբացեցին… Երեխայի միտքն էլ էր սառչում։ Իսկ ոտքերը ինքնաբերաբար դոփդոփում էին։ Երեխան արդեն պարում էր։ Բայց ուսը գցած շորի պայուսակը լնգլնգում էր և գրպանիկի թանաքամանը կարող էր շուռ գալ։ Երեխան ձախ ձեռքը հանեց թևատակից, շորի վրայից բռնեց թանաքամանը, բութ, սառչող մատով խցեց բերանը։ Հիմա կարող էր ապահով թռչկոտել։

Ձախ ձեռքն էլ ոտքերի հետ սառչում էր։ Ականջներին երեխան կամքի գերագույն լարումով ձեռք չէր տալիս. տրորեր՝ մղկտոցը սաստկանալու էր։ Միտքը ցրտից, ցավից շեղել էր պետք։ Մի բան անել պետք էր։ Հիշեց, որ գրպանում հացի կտոր կա, աջ ձեռքն էլ թևատակից հանեց, կոխեց գրպանը՝ լիքը ձյուն էր, ձյան տակ հացը քարացել էր։ Եվ երեխան սկսեց երգել.Այսքան ուրախ կյանքը մեր ընկեր էսինչն է տվել,Այսքան ուրախ կյանքը մեր ընկեր էսինչն է տվել…

— Սովից ցնդել ե՞ս, այ լակոտ։

Երեխան քարացավ։ Ամոթից մի երկվայրկյան նույնիսկ տաքացավ։ Իր երգելը երգեցողության դասատուն անգամ լսած չկար, իսկ սա Ավագն էր։ Երեխան կուչ եկավ ու սպասում էր, որ վզակոթին տան։ Միաժամանակ սպասում էր դուռը բացվելուն։ Լարումից երեխան մի քիչ էլ տաքացավ։

Առաջադրանք:
Փորձիր ինքդ կազմել հարցեր և առաջադրանքներ պատմվածքի վերաբերյալ:

(ժամանակագրություն)

1․Արամ արքա-ք․ա․